Te słowa najlepiej podsumowują decyzję o drugiej serii flash mobów WFA. Teraz gdy "Jeszcze jedna kolejka" dobiegła końca, możemy z czystym sumieniem powiedzieć, że kontynuacja wcale nie była słabsza od pierwowzoru. Przez ostatnie sześć miesięcy byliśmy świadkami flash mobów, które po raz kolejny oderwały nas od szarej rzeczywistości i przeniosły na poziom abstrakcji. Pozwolę sobie zacytować zdanie z poprzedniego epilogu: "My zaczęliśmy bardzo dobrze i chcemy skończyć równie dobrze." Czy właśnie nadszedł czas na to, żeby zejść ze sceny? Są argumenty za, i są argumenty przeciw. Z jednej strony WFA chce nadal rozjaśniać szarość dnia, dawać ludziom radość i ratować ich z rutyny dnia, a z drugiej strony chcielibyśmy zostać zapamiętani jako grupa, która wiedziała kiedy skończyć i, co więcej, skończyła dokładnie wtedy. Wydawało się, że wszystko skończy się po pierwszej serii, bo taki był nasz precyzyjny plan. Jednak zaryzykowaliśmy z "Jeszcze jedną kolejką" i decyzja ta okazała się słuszna. Co powinniśmy zrobić teraz? Kontynuować warszawskie flash moby, czy zakończyć działalność, tak jak zrobiło to już wielu przed nami? Ta decyzja należała do was. Czwartego maja 2005 do wszystkich członków został rozesłany mail o temacie "Nadszedł dzień wyboru". Zostaliście poproszeni o poparcie bądź odrzucenie trzeciej serii flash mobów. Oto wyniki (możliwe drobne błędy podczas podliczania głosów): głosowało 59 osób, z czego 56 oddało głos na "tak", a 3 na "nie". Oznacza to, że niebawem wystartujemy z kolejnymi flash mobami. Dzięki za ostatnie 6 miesięcy. Miejmy nadzieję, że kolejna seria flash mobów będzie równie wielkim sukcesem jak dwie poprzednie. Jednocześnie rozumiem decyzję osób, które zdecydują się zrezygnować z uczestnictwa w kolejnych akcjach. Flash mob jest niezwykły, ale po pewnym czasie nawet to co niezwykłe, może stracić część swojej magii. Wiem coś o tym...